عقرب دروغین، با نام های عقرب کاذب یا عقرب کتابی نیز شناخته می شود. این موجود از عنکبوتیان بوده و متعلق به رده عقرب های کاذب است، این نوع عقرب با نام علمی پسیدو اسکورپیوندا یا چلونسیدا شناخته می شود.
عقرب کاذب به طور کلی برای انسان خطرناک نیست. آن ها حتی آفت هایی همچون لارو پروانه، لارو سوسک فرش، بید، مورچه ها، کنه ها و مگس های کوچک را شکار می‌کنند. آن ها بسیار ریز هستند و به رغم رایج بودن در بسیاری از محیط ها، به دلیل کوچک بودن به ندرت دیده می شوند. عقرب کاذب اغلب از بدن موجود دیگری برای جا به جا شدن استفاده می کند.
مشخصات عقرب دروغین
عقرب کاذب متعلق به رده عنکبوتیان است. آن ها عنکبوتیان کوچک با بدن صاف، گلابی شکل و مینیاتوری هستند که شباهت زیادی به عقرب دارند. آن ها معمولاً بین 2 تا 8 میلی متر طول دارند. بزرگترین گونه شناخته شده آن، گاریپوس تیتانیوس و به طول 12 میلیمتر است.
شکم به اوپیستوزوزوما معروف است، از دوازده بخش تشکیل شده است که هر یک توسط صفحاتی از کیتین ساخته شده است. طول شکم کوتاه است و در قسمت عقب حالتی گرد دارد، این عقرب ها دمی مانند دم عقرب معمولی ندارند و به دلیل نداشتن دم نیش زننده، نام "عقرب کاذب" به آن ها داده شده است.
رنگ بدن می تواند به رنگ مایل به زرد تا قهوه ای تیره باشد، در حالی که پنجه ها اغلب رنگی متضاد دارند. آن ها ممکن است دو یا چهار چشم داشته و یا حتی بدون چشم باشند.
هشت پای این عقرب های کاذب پنج تا هفت بخش دارند. تعداد بخش های پوست اندازی شده برای تشخیص خانواده ها و جنس ها استفاده می شود. آن ها دو عدد انبرک بسیار بلند با گیره های پوستی دارند که کاملاً شبیه گیره های موجود در عقرب هستند.
انبرک معمولاً از یک دست و زائده ای شبیه به انگشت که قابلیت تحرک ندارد تشکیل شده است. همچنین یک زائده متحرک جداگانه که توسط یک عضله متحرک کنترل می‌شود نیز وجود دارد. غده و مجرای زهر معمولاً در انگشت متحرک قرار دارد. از زهر برای گرفتن و بی حرکتی طعمه استفاده می شود. در هنگام هضم، عقرب کاذب مقدار کمی از مایع زهر را بر روی طعمه می ریزد، سپس مایع باقیمانده را می‌مکد.
عقرب های کاذب پیله ای را از غده آرواره های خود تولید می کند تا پیله های دیسک شکل را برای جفت گیری، پوست اندازی یا در امان ماندن از هوای سرد بسازد. با این حال، آن ها مانند عقرب های واقعی شش های کتابی ندارند. در عوض، آن ها به طور انحصاری از طریق دو جفت اسپیراکل که به طور جانبی در حاشیه عقبی بخش شکمی 3 و 4 وجود دارد، نفس می کشند.
رفتار عقرب کاذب
بعضی از گونه ها دارای رقص جفت گیری پیچیده ای هستند که در آن جنس نر، اسپرماتوفور را روی سطحی قرار داده و ماده آن را به سمت خود می کشد. در گونه های دیگر، عقرب نر با استفاده از انبرک ها، اسپرم را به سمت دستگاه تناسلی ماده سوق می دهد. عقرب ماده، تخم های بارور شده را در کیسه متصل به شکم خود حمل می کند. سوار شدن لاروها بر روی قسمت پشتی عقرب ماده پس از مدت کوتاهی پس از به دنیا آمدن انجام می شود. در هر بار زایمان عقرب بین 20 تا 40 عقرب به دنیا می آیند.
یک عقرب ماده در یک سال ممکن است بیش از یک بار زایمان کند. لاروها در طی چندین سال قبل از رسیدن به بلوغ، سه مرحله پوست اندازی را پشت سر می گذارند. نوزادان عقرب های کاذب بسیاری از گونه ها در یک ساختار گنبدی شکل ابریشمی کوچک مخفی می شوند تا در این دوره آسیب پذیر، از دید دشمنان خود پنهان بمانند. پس از رسیدن به بزرگسالی، عقرب کاذب دو تا سه سال عمر می کند.
آن ها در ماه های گرم سال فعال هستند و در هنگام سرد شدن هوا در پیله های ابریشمی خود قرار می‌گیرند. گونه‌های کوچکتر در مواد پوسیده گیاهی زندگی می کنند. بعضی از گونه ها روی درختان زندگی می کنند. برخی از این عقرب ها قابلیت زندگی در محیط های قلیایی را نیز دارند. بعضی از گونه ها به صورت همزیست بوده و روی موجودات دیگر زندگی می کنند. بعضی اوقات ممکن است در مکان هایی همچون زیر بال سوسک های خاص در حال تغذیه باشند.
پراکنش جغرافیایی عقرب
بیش از 3 هزار و 300 گونه عقرب کاذب در جهان ثبت شده است. همچنان نیز تعداد بیشتری از این عقرب ها در مناطق مختلف جهان کشف می شود.
آن ها در سرتاسر جهان، حتی در مناطق معتدل و سردسیر، بالاتر از خط استوا در کوه های راکی در آمریکا و غارهایی در استرالیا نیز یافت می شوند. با این حال متراکم ترین و متنوع ترین جمعیت عقرب های کاذب در مناطق استوایی و نیمه گرمسیری است. در سرزمین هایی مانند جزایر قناری، حدود 25 گونه بومی از عقرب های دروغین یافت شده است. همچنین دو گونه بومی در جزایر مالتسی وجود دارد. این گونه ها در مکان هایی نظیر زیر پوست درختان، برگ و میوه کاج، در خاک، درون پوست درخت، زیر سنگ، در غارها، در ساحل، در منطقه بین رودخانه ای و درون صخره های شکسته یافت شده اند.
عقرب دروغین در خانه
گونه ای به نام Chelifer cancroides، عقرب کاذبی است که بیشتر در خانه ها، جایی که اغلی گرد و غبار جمع می شود، یافت می شود. مکان هایی نظیر محل نگه داری کتاب ها یا زیر زمین و قسمت هایی از خانه که زیاد پر تردد نیستند. این موجودات در آنجا حشره های دیگری که بین 4 تا 5 میلیمتر هستند را برای تغذیه شکار می کنند. مواد غذایی مانند بید و کنه در این مکان ها به وفور یافت می شود. عقرب های دروغین بدون اینکه حالتی مثل انگل داشته باشند به موجودات دیگری متصل شده و با آن ها به مکان های مختلف جابجا می شوند. آن ها همچنین می توانند از طریق مواردی مانند چوب و یا هیزم نیز به خانه ها منتقل شوند. می توانید برای از بین بردن این عقرب های مینیاتوری بسیار کوچک از سموم مخصوص دفع عقرب استقاده کنید.
حشرات و یا سایر موجوداتی که عقرب های کاذب از آن ها برای حمل و نقل استفاده می‌کنند لزوماً از عقرب کاذب بزرگتر هستند.
تکامل
قدیمی ترین عقرب کاذب شناخته شده، فسیلی به قدمت 380 میلیون سال است که به دوره دونین باز می گردد. این عقرب همه ویژگی های یک عقرب کاذب امروزی را نشان می دهد. مانند بسیاری از بندپایان دیگر، عقرب های کاذب نیز از زمان پدیدار شدن تاکنون دستخوش تغییرات بسیاری شده اند اما تمام ویژگی های شکل اصلی خود را حفظ کرده اند.
منابع تاریخی
عقرب کاذب برای اولین بار حدود 2300 سال پیش توسط ارسطو کشف شد، که احتمالاً آن را در میان کتاب های خود در کتابخانه پیدا کرد در حالی که از بید کاغذ تغذیه می‌کردند. برخی دیگر از دانشمندان نیز در سال های متفاوت، در کتاب های خود به موجوداتی از این قبیل اشاره داشته اند.
دسته: آرتروپودا (Arthropoda)
دسته فرعی:چلیسراتا (Chelicerata)
رده: آراکیندا (Arachnida)
راسته: پسیدو اسکورپیوندا (Pseudoscorpiones)
حقایق جالب در مورد عقرب های کاذب
طول عقرب کاذب از 2 میلیمتر تا 7 میلیمتر متغیر است.
عقرب کاذب مانند عقرب ها می تواند به رنگ زرد کمرنگ، سبز، قهوه ای، قهوه ای تیره یا سیاه رنگ باشد.
عقرب کاذب مانند عقرب های بدون دم بلند و استینگر به نظر می رسند. آن ها دارای بدن گلابی شکل پوشیده از صفحات سفت و سخت، انبرک های بزرگ و چهار جفت پا هستند. بعضی از گونه ها کور هستند، در حالی که دیگر گونه های عقرب کاذب دو یا چهار چشم دارند.
عقرب کاذب بدون بال است، اما آن ها به راحتی می توانند با اتصال به خز و پوست حیوانات مختلف از یک مکان به مکان دیگر، جابجا شوند.
عقرب‌های کاذب گوشتخوار هستند. رژیم غذایی آن ها شامل تغذیه از لارو مایت (هیره) و پروانه ها، مورچه ها، مگس های کوچک و انواع دیگر حشرات است.
عقرب کاذب با اینکه دم نیش زننده دارد اما از انبرک های خود برای تزریق زهر و کشتن قربانیان خود استفاده می کند. عقرب کاذب از بزاق دهان برای تبدیل طعمه خود به وعده غذایی مایع استفاده می کنند.
عقرب کاذب، برای انسان خطری ایجاد نمی کند. پدیپالپ یا انبرک های آن ها برای سوراخ کردن پوست انسان و وارد کردن زهر بسیار ضعیف است. عقرب کاذب، از ابریشم تولید شده در غدد موجود در آرواره های خود، برای ساخت پیله هایی استفاده می کند که برای پوست اندازی، جفت گیری و سرپناهی در هوای سرد استفاده می شود.
عقرب های کاذب دارای لقاح خارجی هستند. عقرب های کاذب نر بسته های حاوی اسپرم به نام "اسپرماتوفور" را روی سطح زمین قرار می دهند. برای یک لقاح موفقیت آمیز، عقرب های ماده باید این بسته ها را پیدا کرده و جمع آوری کنند.
بعضی از نرها برای وادار کردن عقرب های ماده برای حرکت به سمت اسپرماتوفورها، به رقص می‌پردازند. به این شکل که روی زمین با پاها و شکم خود ضربه می زنند. مراسم رقص می تواند از 10 دقیقه تا یک ساعت به طول بیانجامد.
عقرب های کاذب ماده، پس از تولد نوزادان، مراقبت از آن ها را تا زمان اولین پوست اندازی به عهده می گیرد.
عقرب کاذب قبل از رسیدن به بلوغ، سه مرحله پوست اندازی انجام می دهد. این روند می تواند از 10 تا 24 ماه به طول بیانجامد.
عقرب ماده در بعضی از گونه های عقرب کاذب قادر به تولید مثل غیرجنسی بدون دخالت جنس نر است. این پدیده که پارتنوژنز نامیده می شود، منجر به شکل گیری نسل جدیدی از ماده ها می شود که کپی ژنتیکی دقیقی از مادرشان هستند.
خرید سم عقرب کش پیگانیک
