عقرب ها شکارچیان فعال در شب هستند و توانایی های ویژه ای دارند که برای بقاء این موجودات توسعه یافته اند. محیط طبیعی که عقرب ها به عنوان زیستگاه خود انتخاب کرده و در آن ساکن می شوند، امکان دست یافتن به طیف گسترده ای از طعمه ها را برایشان فراهم می کند. این طعمه ها که عمدتاً حشرات هستند، مواد مغذی لازم را برای زنده ماندن عقرب ها را در اختیارشان قرار می دهند.
انواع منابع غذایی عقرب ها:
گزینه هایی که اکثر عقرب های کوچک یا متوسط از آن ها تغذیه می کنند، انواع مختلفی از عنکبوتیان و حشراتی نظیر موریانه ها، جیرجیرک ها، مگس ها، سوسک ها، حلزون ها و ... هستند. با این حال در رژیم غذایی گونه های بزرگتر عقرب، جانوران دیگری مانند کرم ها، هزارپا، موش خرما، حتی طعمه های بزرگتری مانند جوندگان، قورباغه ها، مارمولک ها و برخی از انواع مارها نیز جای می گیرد.
عقرب ها برخلاف انسان ها نیاز به مصرف روزانه غذا ندارند، آن ها معمولاً هر دو یا سه هفته یک بار به دنبال غذا می گردند. یک واقعیت جالب در مورد عقرب ها این است که آن ها می توانند چندین ماه بدون مصرف مواد غذایی زنده بمانند. برخی عقرب های ساکن مناطق خشک، تا زمانی که به منابع آب دسترسی داشته باشند، می توانند 12 ماه را بدون نیاز به خوردن غذا، سپری کنند.
تکنیک های شکار و تغذیه عقرب ها
اگرچه اکثر عقرب از منابع غذایی یکسانی تغذیه می کنند، اما روش های شکار هر یک از آن ها با توجه به اندازه طعمه و شرایط شکار متغیر است. به عنوان مثال در مواقعی که اندازه و قدرت عقرب در مقایسه با طعمه، کوچک باشد عقرب ها برای کشتن طعمه هایشان از زهر خود استفاده می کنند یعنی طعمه را نیش می زنند. به علاوه عقرب ها برای شکار و نگه داشتن طعمه همچنین برای قطعه قطعه کردن و خوردن آن ها از انبرک یا پدیپالپ هایشان استفاده می کنند.
با این وجود عقرب های جوان برای شکست حریف خود، بیشتر از تزریق سم بهره می برند. به عنوان نمونه، عقرب امپراطور بالغ بیشتر از انبرک های خود برای شکار استفاده می کند در حالی که نیش عقرب امپراطور جوان مهمترین سلاح این جانور در حین شکار است.
عقرب، قربانیانش را با استفاده از انبرک های قدرتمند خود نگه می دارد و شروع به خرد کردن قسمت های بدن آن ها می کند، این کار را تا جایی ادامه می یابد که شکار مقاومتش را از دست داده و کشته شود. در صورتی که طعمه همچنان از خود مقاومت نشان دهد، عقرب در حالی که طعمه خود را محکم نگه داشته، دم خود را خم کرده و نیش را در قسمتی از بدن که معمولاً سر طعمه است، فرو می کند. مدتی پس از نیش زدن که معمولاً بین چند ثانیه تا چند دقیقه طول می کشد، طعمه بی حرکت شده و می میرد.
عقرب ها چگونه تغذیه می کنند؟
اگر طعمه حشره باشد عقرب به راحتی با استفاده از انبرک های خود قسمت های ظریف بدنش را از هم جدا کرده و به کمک زائده های دهانی خود آن ها را می خورد. سپس با توجه به اینکه خوردن و هضم سایر بخش های بدن حشره در حالت جامد ممکن نیست، عقرب شروع به تزریق شیره گوارشی خود در این قسمت ها می کند. شیره گوارشی عقرب، حاوی آنزیم هایی است که می توانند بافت ها مختلف را در خود حل کنند. در نتیجه پس از مدتی، بخش های جامد نیز به ماده ای نیمه جامد که عقرب قادر به خوردن آن است، تبدیل می شوند. کل این روند حدود یک ساعت طول می کشد. قسمت های سخت تر طعمه نیز رها می شود و عقرب برای هضم کردن آن ها، بیش از این انرژی خود را هدر نمی دهد.
درک عقرب ها از محیط
عقرب ها از جمله جاندارانی هستند که از قدرت بینایی عالی، بی نصیب مانده اند. با این حال آن ها برای درک محیط پیرامون، حس لامسه خود را به کار می گیرند. از طریق لامسه عقرب ها درک می کنند که به چه جانوری نزدیک می شود و اینکه این جانور حدوداً در چه فاصله ای از آن ها قرار گرفته است.
رفتار کمین کردن برای شکار در عقرب ها
بعضی از گونه های عقرب از طریق کمین کردن، شکار می کنند. این عقرب ها در زیر تخته سنگ ها، چوب، پوست درختان و سایر موارد موجود در سطح زمین، بی حرکت می مانند. به این شکل عقرب در این مکان ها پنهان شده و منتظر می مانند که طعمه به آن ها به اندازه ای نزدیک شود تا بتواند آن را در یک حرکت فوری که در کسری از ثانیه طول می کشد، شکار کنند.
همچنین برخی از عقرب ها پس از شناسایی یک طعمه، آن را تعقیب کرده و در لحظه مناسب شکارش می کنند با این وجود عقرب ها زیاد به دنبال غذا نمی روند. موفقیت این جانداران در بقاء مرهون صبر و تحمل بالایی است که این جانوران دارند.
ویژگی های عقرب ها در دوره های مختلف زندگی
عقرب های جوان قادر به شکار نیستند زیرا اسکلت خارجی آن ها هنوز استحکام لازم را بدست نیاورده در نتیجه بدن آن ها نرم و بی دفاع است. از طرفی سم عقرب های جوان کشندگی لازم را نداشته و برای شکار طعمه ها مناسب نیست. بنابراین، این عقرب های نابالغ نمی توانند به تنهایی غذای خود را بدست بیاورند و نیازمند مراقبت و تغذیه هستند. از این رو، تا زمانی که عقرب ها به اندازه کافی رشد کرده و قادر به شکار باشند بر پشت مادر خود زندگی می کنند و مواد غذایی مورد نیاز خود را از کیسه زرده جذب می کنند. این پروسه تا زمان اولین پوست اندازی نوزادان عقرب ادامه می یابد.
همنوع خواری در عقرب ها
همنوع خواری در بین عقرب ها، رفتار رایجی است. عقرب ها برای بقاء با یکدیگر مبارزه می کنند که این مبارزه در نهایت منجر به مرگ یکی از آن ها می شود. عقرب پیروز در این مبارزه، به جز دم، سایر قسمت های بدن عقرب شکست خورده را نوش جان می کند. اغلب اوقات، این اتفاق پس از جفت گیری نیز به شکل رایجی اتفاق می افتد. در این حالت، عقرب ماده پس از جفتگیری عقرب نر را شکست داده و او را می خورد.
در طی فرآیند نگهداری از نوزادان نیز ممکن است رفتار همنوع خواری در عقرب ها دیده شود؛ به این شکل که برخی از عقرب های مادر برای تأمین مواد غذایی مورد نیاز خود ممکن است به تغذیه از فرزندانشان روی بیاورند. رفتار همنوع خواری مادران با فرزندان آن ها، در شرایطی اتفاق می افتد که چیز دیگری برای تغذیه عقرب مادر وجود نداشته باشد.
زیستگاه عقرب ها
در طول فرآیند تکاملی عقرب ها، این جانداران با طیف وسیعی از زیستگاه های متنوع سازگاری یافته اند. بنابراین برخی از گونه ها ویژگی خاص برای زنده ماندن در محیط های خاص دارند. یعنی محلی که عقرب ها می توانند در آن رشد کنند و از آنجا منابع لازم برای زنده ماندن خود را تأمین نمایند از گونه ای به گونه دیگر متفاوت است.
برای خلاصی از عقرب ها در هر کجا و هر شرایط، تنها یک راه وجود دارد و آن استفاده از سم عقرب کش با کیفیت اسکورپیان کیلر است.
خرید سم عقرب کش پیگانیک
